عوامل تعیین کننده گرایش به طلاق توافقی: یک مطالعه کیفی

مقدمه: جامعه ایران نیز در مسیر تحولات فزاینده ناشی فروپاشی توافقی پیوندهای زناشویی و افزایش میزان طلاق های توافقی قرار گرفته است. از این رو، مطالعه و شناخت مسائل مرتبط با این پدیده، ضرورتی اجتناب ناپذیر است. این پژوهش بدنبال درک تجارب زیسته افراد از این مقوله است. روش: این مطالعه از نوع کیفی بود که از روش پدیدارشناسی استفاده شده. شرکت کنندگان از میان متارکه کنندگان به شیوه طلاق توافقی شهر سیرجان انتخاب شدند. نمونه گیری مبتنی بر هدف بود که با 21 شرکت کننده انجام گرفت. روش اصلی جمع آوری داده ها، مصاحبه های بدون ساختار و عمیق با روش تجزیه و تحلیل کلایزی بود. یافته ها: در طی فرایند مطالعه، مضمون اصلی«مولفه های جمعی» با 3 درون مایه فرعی تر شبکه های اجتماعی، تعاملات زناشویی و مضمون اصلی «عاملیت فردی» با درون مایه های عدم آگاهی های پیامدی و هویت یابی استخراج گردید. نتیجه گیری: پژوهش حاضر با توصیف مقوله عوامل تعیین کننده طلاق توافقی، درک تازه ای از تجارب افراد در وقوع این پدیده فراهم ساخت. همچنین ریشه چنین واقعه ای را علاوه بر عوامل کلیشه ای در موارد تازه ای چون روابط قبل از ازدواج و عدم درک صحیح از مراودات جنسی می داند و مطابق با ظرفیت های موجود پیشنهادهایی جهت طراحی و برنامه ریزی ارائه کرده است.